با تمام قصه های ناتمام این کاغذ پاره ها

با تمام غصه های سر بسته ی مدفون در کنج اتاق های قدیمی احساس

یک جا

همین جا

میان تمام ستاره های متلاشی شب هایمان خواهم مْرد...

دیگر جایی نمانده برای پنهان شدن

پشت این " من " تنها

بدجوری تنهام دوباره بی تو با اون رنگ چشات

بگی نگی چند وقتیه که دلتنگیهام زیاد شده

باز هوای تورو دارم بهونه هام خیلی شده 

نترس ...

بعد از من هم زندگی ادامه داره .

مثه ... مثه گذشته ها ...

دور شدن از تو رو دوست ندارم اما نمیدونم چرا این فاصله ی لعنتی تورو اینقدر مهربون میکنه .